Uluslararası Bilgi Platformu

Uluslararası Tohum Yasaları ve Mevzuatları

Tohum yasaları, tohumun düzenli olarak pazarlanmasına yardımcı olur. Aynı zamanda tohum satışında düzenlemeler ve yönetmelikler yapar. Böylece hem alıcılara hem de satıcılara koruma sağlar. Hiçbir ülkeden tohum kontrol düzenlemeleri olmadan, iyi gelişmiş ve etkili bir tohum endüstrisine sahip olması beklenemez.

Tohum, önemli bir teknoloji transfer aracıdır. Tohum aynı zamanda değerli genetik kaynakların taşıyıcısı, potansiyel bir ticari üründür. Hükümetler, tohum tedarik zincirlerinin düzenlenmesinde üç farklı pozisyonda yer alabilir. Bunlar; rekabet, işbirliği ve kontroldür. Yerel hedeflere ek olarak tohum yasalarının düzenlenmesi, uluslararası anlaşmalarda giderek daha fazla etkilenmektedir.

Hükümetler uluslararası tohum ticaretine ilişkin kurallar yapabilirler. Bir kaç kuralı empoze edip tohum endüstrisine bu kuralları koyabilirler. Bunlar; kayıtlı tohum, sertifikalı tohum ve tohum çeşitliliği gibi olabilir. Bununla birlikte ulusal hükümetlerin doğrudan kontrolü dışında işleyen, tüm tohumculuğun gövdesini oluşturan düzenlemeleri de vardır. Bunlar; tohum üreticilerinin ve tüccarların Uluslararası Tohum Federasyonu’nun (FIS) himayesinde, kendi aralarında kararlaştırdıkları uluslararası tohum ticareti iş kurallarıdır. Bu kurallar, iş dünyasında şeffaflığı artırmayı, çatışmaları azaltmayı ve çözmeyi amaçlamaktadır.

 

Avrupa Tohum Yasaları

Hükümetin ‘Çiftçi için en iyisini bildiği’ varsayımına dayanmaktadır. Avrupa tohum yasaları, bir ülkede neyin satılacağını veya neyin ithal edileceğini kesin olarak kontrol eder.

Fransa’da çoğunluğu tahıl olmakla birlikte hububat, ot, bezelye, fiğ, bakla, beyaz yonca ve en önemli otsu bitki çeşitlerinin adı resmi listede görülmedikçe satılamaz. Bu tür çeşitlerin sadece sertifikalı tohumları satılabilir. Tür çeşitlerinin onayı için saha denemeleri resmi bir devlet kurumu tarafından yürütülür. Onay için beş yıllık bir test gereklidir. Fransa, yürürlükteki en kısıtlayıcı tohum yasalarından birine sahiptir ve bu tohum yasası diğer ülkeler tarafından model olarak kullanılmaktadır.

İngiltere’nin tohum çeşitlerini koruma kanunu ‘Bir türün çeşidini indeksleme sistemi’ adında bir sisteme sahiptir. Gönderilen tüm çeşitleri test etmek için resmi denemeler ve performanslarına göre çeşitlerin bir listesi kabul edilir. Resmi testlere katılma isteğe bağlıdır ve çeşit adı test programına girmediği sürece tohum satılamaz.

Diğer Avrupa ülkelerinin çoğunda Fransa ve İngiltere’dekine oldukça benzer kısıtlayıcı tohum yasaları vardır. Yakın zamana kadar Danimarka’nın tohum yasası bulunmamakta idi ancak tamamen tüketicinin eğitimine dayanıyordu.  Fakat Avrupa ortak pazarına üyelikleri nedeniyle diğer ortak pazar üyeliklerindekine benzer bir tohum kontrol mevzuatı taslağı hazırlandı ve kabul edildi.

 

Kanada Tohum Yasaları

1905 yılında Kanada tohum kontrol yasası minimum saf tohum için asgari standartları belirlemek üzere yürürlüğe girmiştir. 1911 yılında ise yasa değiştirildi. Yasanın değiştirilme sebebi; yaygın zararlı ot ve çimlenmedir. 1923’te ticaretteki tüm tohumlar için bir derecelendirme sistemi başlatıldı. Kanada Tarım Bakanlığı hukuk için tohum kontrol denetim çalışması sağlamaktadır. Kanada tohum yasası Amerika Federal tohum yasasından önemli ölçüde daha fazla koruyucudur. Kanada’daki mahsul çeşitleri, tohum üreticisini veya tüketicisini bilinmeyen ve kalitesiz tohumların satın alınmasından kaynaklanan kayıplara karşı korumak için sertifikalandırılmıştır. Sertifikalandırma; değiştirilmiş veya yanlış çeşit isimleri altında tohum satışından kaynaklanan aldatmacaları önlemeyi amaçlamıştır. Kanada yasaları yalnızca ülkedeki tarım için test edilmiştir. Tarımsal ve ekonomik olarak arzu edilen türlerin satılmasına, reklamının yapılmasına veya ithal edilmesine izin verilen bir sistem sağlamaktadır. Bitki tarım ürünleri bölümü tarafından çeşitler sertifikalandırma ile yönetilmektedir. Tüm Kanada tarım ve sebze mahsul tohumlarını kapsar. Tohumluk patatesler dışındaki kök ve sebze bitkileri tohumları bundan muaftır.

 

Amerika Federal Tohum Kanunu (FSA) 

AMS (ücret karşılığında zorunlu kıldığı gümrük manifesto sistemidir.), Federal Tohum Yasası'nın (FSA) eyaletler arası ticaret hükümlerini uygular ve Tarımsal Pazarlama Yasası kapsamında tohum testi hizmeti sağlar. FSA, tarımsal ve sebze tohumlarının eyaletler arası nakliyesini düzenler, eyaletler arası ticarette sevk edilen tohumun, tohum alıcılarının bilinçli seçimler yapmasına olanak tanıyan bilgilerle etiketlenmesi işlemini yapar. Tohumla ilgili tohum etiketleme bilgileri ve reklamlar doğru olmalıdır. Eyalet yasaları arasında tekdüzeliği ve tohum ticaretinde adil rekabeti teşvik etmeye yardımcı olur.

 

Avrupa Birliği Tarım Modeli

Avrupa tarım modeli, çok işlevli tarım ve sürdürülebilir bir yoldur. Toplum ve çiftçilerin birbiriyle ilişkili hedeflerini üç gruba entegre etme fonksiyonu vardır. Bunlar üretim, bölgesel ve sosyaldır.

Üretimde sürdürülebilir yöntemlerine dayalı dünya pazarı; tüketicilere güvenli ve istikrarlı sağlıklı tedarik sağlamak, kaliteli gıda ve gıda dışı ürünler ve rekabetçi konumunu geliştirmektir. Bölgesel olarak Avrupa Birliği genelinde kırsal alanda nüfusun azalmasını önlemek, daha uzak ve zor alanlarda çölleşmeyi önlemek, kırsal bölgeyi korumak ve geliştirmek, çok sayıdaki köyde altyapı, ekonomi ve istihdamı sağlamak, genel olarak halk tarafından değer verilen çevresel hizmetleri desteklemek başlıca amaçlarıdır.Sosyal olarak AB bölgelerinde gruplar ve bölgelerdeki - daha zengin ve daha fakir arasındaki eşitsizlikleri azaltmak, ekonomik ve sosyal uyumu güçlendirmeye katkıda bulunmaktadır.Üretim, bölgesel ve sosyal hepsi birlikte Avrupalı ​​çiftçileri için benzersiz kaynaklar sunar: Çok işlevli tarım, temel bağlantı olmuştur ve olmaya devam edebilir. Toplumun bu örtüşen hedefleri arasında; çiftçilerin yapabileceği ölçüde bireysel durumlarına bağlı olarak bu işlevleri yerine getirmeye katkıda bulunmaktadır. AB tarım sektörü dünyada büyük bir sektör üreticisidir. Avrupa'nın tek büyük avantajları önemi yenilenebilir doğal kaynak - arazi, diğer tarımsal kaynak iklim, ekonomik ve stratejik yatırım, insan becerileri ve dolayısıyla ekonomik büyüme ve dünya gıda dengesidir.Genel olarak çiftçiler bilgi ve becerileriyle doğa ile yakın bağları ve kırsal kesimin halka değerini artıran ek hizmetler hâlihazırda mevcut olan bir altyapıdır.